I buen, der omkranser stenen, står der:
MED TAKNEMMELIGT SIND SATTE TAASINGE BEFOLKNING DENNE STEN TIL MINDE OM 5. MAJ 1945
I midten lyder teksten:
DE FREMMEDE DE TÆNTE
AT VOLDE HENDE SORG
DE BØD HENDE TRÆLDOM
I HENDES EGEN BORG
MEN JUST SOM DE MENTE
HUN VAR I BAAND OG BAST
DA LO HUN SAA HJERTELIG
AT ALLE LÆNKER BRAST
Nederst er teksten:
ALDRIG KAN DET FOLK FORGAA
SOM IKKE SELV DET VIL
Verset i midten af stenen er fra Edvard Lemckes
Vort modersmål er dejligt.
De sidste linjer stammer fra Valdemar Rørdams
I sommersol og blæst.